Ανακοίνωση ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για την απεργία των εργολαβικών υπαλλήλων

Το τελευταίο χρονικό διάστημα πολύς ντόρος έχει γίνει γύρω από το ζήτημα των σκουπιδιών και της καθαριότητας στο ΑΠΘ.
Όντως είναι μια δυσάρεστη εικόνα και μια δύσκολη κατάσταση για να αντιμετωπίσει κανείς. Μήπως έχει έρθει η ώρα όμως να κοιτάξουμε λίγο πέρα από τα σκουπίδια και τη δυσοσμία; Ίσως εκεί ανακαλύψουμε κάτι πιο σοβαρό και πιο βρώμικο, κάτι που είναι ακόμα πιο ανθυγιεινό, όπως η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία τα τελευταία χρόνια με την καταιγίδα μέτρων που επιβάλλονται από τη μνημονιακή πολιτική που τίποτα “σωτήριο” δεν έχει, παρά μόνο την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων και την άρση των κεκτημένων τους. Ήδη το νέο πακέτο μέτρων των 11,5 δις που ετοιμάζονται να περάσουν περιλαμβάνει την εφεδρεία και την υποχρεωτική συνταξιοδότηση στους δημόσιους υπάλληλους ενώ ταυτόχρονα κουρεύονται και οι συντάξεις για μια ακόμη φορά, με παράλληλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και του ορίου συνταξιοδότησης στα 67, ενώ τέλος προωθούνται οι αποκρατικοποιήσεις-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η κατάργηση του κράτους πρόνοιας.

Συγκεκριμένα για την εκπαίδευση, όπου οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις λειτουργούσαν πάντα στα πλαίσια της αντιλαϊκής πολιτικής, η επίθεση αποκρυσταλλώνεται στο νέο νόμο-πλαίσιο και τις τροπολογίες του. Ένα νόμο που με τη διάλυση του πτυχίου, την αλλαγή του μοντέλου διοίκησης, την περικοπή φοιτητικών παροχών (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα), την αλλαγή των ρυθμών σπουδών με τις προβλεπόμενες διαγραφές φοιτητών και την κατάργηση του ασύλου έρχεται να διαλύσει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και να διαμορφώσει το νέο μοντέλο εργαζομένου (ευέλικτος-πειθήνιος-εύκολα διαχειρίσιμος)

Η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων δεν είναι ξεκομμένη από το νέο νόμο πλαίσιο για την εκπαίδευση και τη μνημονιακή πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ, η οποία, πέρα από τα προβλήματα που δημιουργεί στους φοιτητές λόγω της περικοπής των φοιτητικών παροχών, δημιουργεί προβλήματα και στους εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο. Ειδικά στο ΑΠΘ, που για πάνω από 20 χρόνια είναι το μοναδικό πανεπιστημιακό ίδρυμα στην Ελλάδα που προσλαμβάνει εργαζόμενους, όχι μόνιμους και με άμεση σχέση με το πανεπιστήμιο, αλλά μέσω εργολαβιών. Όταν μιλάμε για εργολαβίες μιλάμε για τις πλέον σκληρότερες εργασιακές σχέσεις που περιλαμβάνουν μη μόνιμη εργασία, δηλαδή εργασία με μεταβλητές συμβάσεις προσωρινής διάρκειας, χαμηλότατους μισθούς, άτσαλα ωράρια που έχουν αφήσει χρόνια πίσω το οχτάωρο και άθλιες συνθήκες εργασίας. Καθώς μάλιστα τα αποθεματικά έχουν τελειώσει, λόγω της ευρύτερης υποχρηματοδότησης στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα των εξαιρετικά μειωμένων κονδυλίων που αντιστοιχούν στο ΑΠΘ, οι εργαζόμενοι αυτοί όχι μόνο κινδυνεύουν να μην εισπράξουν τα δεδουλευμένα τους, αλλά δεν είναι καν σίγουρο το πότε και αν θα ξαναπληρωθούν γενικώς. Εξάλλου, το καθεστώς της εργολαβίας επιβαρύνει επιπλέον τα αποθεματικά του ΑΠΘ, καθώς από τα 26.5 εκατομμύρια της κρατικής χρηματοδότης, τα 16 πηγαίνουν για τις εργολαβίες, από τα οποία ένα μέρος πηγαίνει στην τσέπη του εργολάβου, χωρίς, ωστόσο, να τρέφουμε αυταπάτες ότι σε αντίθετη περίπτωση τα χρήματα αυτά θα χρησιμοποιούνταν για τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων του πανεπιστημίου.

Στον αγώνα των εργολαβικών εργαζομένων του ΑΠΘ, η στάση των φοιτητών δεν πρέπει να θέσει αναχώματα μέσα από τη συγκρότηση ομάδων καθαρισμού από φοιτητές ή καθηγητές. Σκοπός της απεργίας αυτής είναι να οξυνθεί η κατάσταση σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην αφήνεται η δυνατότητα στις πρυτανικές αρχές και το υπουργείο να κωφεύουν και να αποποιούνται των ευθυνών τους. Το μάζεμα των σκουπιδιών από εμάς λοιπόν εκτός από εμπόδιο στον αγώνα των απεργών είναι και μια πολύ καλή λύση από πλευράς υπουργείου ώστε να μη χρειαστεί να μπει στη «δυσάρεστη θέση» να προσλάβει απεργοσπάστες για να κάνουν αυτοί τη δουλειά των απεργών. Αντίθετα, εμείς οι φοιτητές πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργολαβικών εργαζομένων, δίνοντας και το δικό μας στίγμα ενάντια στο νόμο. Θα πρέπει να συμπορευθούμε μαζί εργολαβικοί και φοιτητές, στον αγώνα ενάντια στο “Νέο Πανεπιστήμιο”. Να στοχοποιήσουμε τους κύριους υπαίτιους της αντιλαϊκής αυτής πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, που μας θέλουν υποταγμένους και πειθήνιους και να τους και να τους απαντήσουμε με τις συλλογικές μας διαδικασίες, τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις απεργίες, τις συγκρούσεις και τις διαδηλώσεις ότι δεν είμαστε ούτε σιωπής ούτε υποταγής, είμαστε η γενιά της ανατροπής!      

    

ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για τα Συμβούλια Διοίκησης

Στις 24-25 Οκτώβρη ορίστηκαν στο ΑΠΘ οι διαδικασίες ανάδειξης του Συμβουλίου Διοίκησης, πτυχής του νόμου που ψηφίστηκε στις 24 Αυγούστου 2011 από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Η υπερψήφιση του νόμου από τα κόμματα που σήμερα συγκροτούν τη συγκυβέρνηση του κεφαλαίου αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε για να προωθηθεί, παρά τις ολοένα και εντεινόμενες κινητοποιήσεις εργαζόμενων και νεολαίας η πολιτική ισοπέδωσης των δικαιωμάτων του λαού σε εργασία, παιδεία και δημοκρατία. Αυτή η πολιτική υπηρετεί σταθερά την προσπάθεια του κεφαλαίου να υπερβεί την κρίση του, φορτώνοντας τα βάρη σε εργαζόμενους και νεολαία. Ως συνεχιστής της ίδιας πολιτικής η τρικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ με την επίθεση που διεξάγει σε παιδεία και εργασία έρχεται να επικαιροποιήσει το νόμο Διαμαντοπούλου ξανά ψηφίζοντας στην ουσία τον ίδιο νόμο, θέτοντας ασφαλιστικές δικλείδες (ηλεκτρονική ψηφοφορία, αυτόματος διορισμός μελών στα Σ.Δ.) και προσπαθώντας να άρει τις όποιες αντιδράσεις στην εφαρμογή του περσινού. Στην περίοδο που διανύουμε η συγκυβέρνηση του Σαμαρά έχει βάλει στο μάτι τους μισθούς των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, τη μονιμότητα στο δημόσιο, καθώς και κάθε δημόσιο αγαθό και κοινωνική παροχή που σε συνδυασμό με το νέο πακέτο μέτρων των 11,5 δις εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η εφαρμογή όμως όλων των παραπάνω είναι οργανικά συνδεδεμένη με τις τεράστιες αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Επειδή όμως η επιτακτική ανάγκη από την πλευρά του κεφαλαίου για πλήρη εφαρμογή του νόμου και όλων των αλλαγών στην τριτοβάθμια, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί άμεσα από τα υπάρχοντα διοικητικά όργανα (σύγκλητος, πρυτανεία) απαιτείται ένα νέο πιο ευέλικτο και αυταρχικό όργανο, αυτό του Συμβουλίου Διοίκησης.

Το Συμβούλιο Διοίκησης θα αποτελείται από 7 πανεπιστημιακούς, 7 εξωπανεπιστημιακούς (άνθρωποι του επιχειρηματικού κόσμου , των ‘’γραμμάτων και των τεχνών’’) και 1 φοιτητή κομπάρσο, ο οποίος θα εκλέγεται από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Το όργανο αυτό θα συγκεντρώνει όλες τις διοικητικές, οικονομικές και ακαδημαϊκές αρμοδιότητες ασκώντας εξουσία στα πρότυπα των ξένων πανεπιστημίων αποτελώντας το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και της αγοράς μέσα στο πανεπιστήμιο.

Βασικός στόχος του Συμβουλίου Διοίκησης είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και η διαμόρφωση του νέου πανεπιστημίου που βάση των αναγκών του κεφαλαίου θα παράγει το νέο μοντέλο του ευέλικτου, πειθήνιου και αναλώσιμου εργαζόμενου. Θα καθορίζει λοιπόν τα προγράμματα σπουδών με κατεύθυνση τη διάλυση των πτυχίων και την αντικατάστασή τους από τον ατομικό φάκελο προσόντων, ενώ ταυτόχρονα θα παρεμβαίνει στον τρόπο φοίτησης εντατικοποιώντας τους ρυθμούς σπουδών. Στην κατεύθυνση διαμόρφωσης του νέου μοντέλου εργαζομένου  αποσκοπούν άλλωστε σειρά μέτρων που λαμβάνονται ή έχουν ήδη ληφθεί στην εργασία. Χαρακτηριστική είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης και η χρηματοδότηση και ανάπτυξη βαθμίδων δια βίου μάθησης-επανακατάρτισης. Το κεφάλαιο προσπαθεί να υπερβεί την κρίση του διαμορφώνοντας εργαζόμενους χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, που θα διαπραγματεύονται ατομικά τα δικαιώματά τους, που θα ζουν με μισθούς πείνας, θα εργάζονται με εντατικοποιημένους μισθούς και με εξοντωτικά ωράρια, ενώ θα επανακαταρτίζονται με δικά τους έξοδα προκειμένου να αποφύγουν το φάσμα της ανεργίας. 

Όψεις του νέου πανεπιστημίου αποτελούν γεγονότα όπως η απώλεια των επί πτυχίο εξεταστικών ή ο ορισμός ταχύρρυθμων εξεταστικών και οι ανακοινώσεις τμημάτων για διαγραφές φοιτητών. Ήδη από πέρυσι έχουν ασκηθεί πειθαρχικές και ποινικές διώξεις σε 3 συναδέλφους στο Χημικό του ΑΠΘ, στο Φυσικό και το Πολυτεχνείο Κρήτης. Κινήσεις που έρχονται ως επιστέγασμα στην προσπάθεια της προηγούμενης αλλά και της τωρινής κυβέρνησης να στοχοποιήσει  και να καταστείλει τις συλλογικές διεκδικήσεις και τις ριζοσπαστικές πρακτικές. Τέτοιου τύπου αρμοδιότητες περνούν πλέον στα Συμβούλια Διοίκησης, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη σύνταξη του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του πανεπιστημίου. Στο νέο αυταρχικό πανεπιστήμιο δε θα χωράει το άσυλο, η δημοκρατία των συνελεύσεων και οι μαζικές παραστάσεις σε τμήματα και συγκλήτους με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών μας. Κι αυτό συμβαίνει διότι το μαχητικό φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε το μεγαλύτερο εμπόδιο που συναντούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις για την προώθηση των αλλαγών στην εκπαίδευση. Θέλουν να ξεμπερδεύουν με το φοιτητικό κίνημα γιατί μέσα στις διαδικασίες του ο κόσμος διαπαιδαγωγούνταν στον αγώνα και μάθαινε να πετυχαίνει νίκες, αποτελώντας σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία.

Ακόμα με το Συμβούλιο Διοίκησης δεν αλλάζει απλά ο οικονομικός διαχειριστής του πανεπιστημίου. Η απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας, οδηγεί σε οικονομικό στραγγαλισμό τα ιδρύματα (τα τελευταία 2 χρόνια ο προϋπολογισμός του ΑΠΘ μειώθηκε από τα 49 στα 26,5 εκ. ευρώ). Το  συμβούλιο διοίκησης (όπως άλλωστε ήδη κάνει και η σύγκλητος σήμερα) θα στραφεί στην αξιοποίηση τόσο της περιουσίας του πανεπιστημίου όσο και στην αναζήτηση πόρων μέσω ιδιωτικών κεφαλαίων. Με άλλα λόγια με τη συγκρότησή του επιχειρείται η διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, βαθαίνοντας τα επιχειρηματικά-ανταποδοτικά κριτήρια στη λειτουργία της. Παράλληλα, το πανεπιστήμιο αναπτύσσει περαιτέρω την επιχειρηματική του δραστηριότητα, πολλές φορές εκμεταλλευόμενο φθηνή και μαύρη εργασία φοιτητών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής είναι η αντιμετώπιση της φοιτητικής μέριμνας. Επί της ουσίας καταργείται ως κοινωνική παροχή και δικαίωμα και μετατρέπεται σε υπηρεσία την οποία μπορούν να απολαμβάνουν είτε οι ‘’καλοί φοιτητές’’(άριστη σταδιοδρομία και διαγωγή), είτε οι φοιτητές πελάτες (βλ. αύξηση των ενοικίων στις εστίες). Κάτι το οποίο ήδη ξεκίνησε με τα φοιτητικά πάσο, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την κάρτα σίτισης στο ΑΠΘ, τη μείωση των καρτών στο ΠΑΜΑΚ  και των θέσεων στην εστία αλλά και με την επιβολή διδάκτρων.

Στο παρακάτω προστίθεται και η αντιμετώπιση των εργαζόμενων του πανεπιστημίου, είτε αυτοί εργάζονται για να έλθει εις πέρας η ερευνητική και εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά και τόσες άλλες λειτουργίες όπως η καθαριότητα, οι διοικητικές υπηρεσίες κ.ο.κ. Στο νέο πανεπιστήμιο οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν άμεσα τον κίνδυνο των απολύσεων, είτε με την εφαρμογή του μέτρου της εφεδρείας, είτε με τις ραγδαίες συγχωνεύσεις που θα δρομολογήσει το συμβούλιο διοίκησης με τη συγκρότησή του. Ήδη στο ΑΠΘ οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες που καλύπτουν πάγιες και βασικές ανάγκες και αποτελούν το 87% του προσωπικού του, παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 3 μήνες με τη σύμβασή τους στον αέρα. Μετατρέπεται έτσι το πανεπιστήμιο σε εργασιακό κάτεργο όπου οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι μισθοί πείνας και η εργοδοτική τρομοκρατία θα αλωνίζουν. Ο αγώνας λοιπόν των εργαζόμενων είναι και δικός μας αγώνας καθώς το παρόν και το μέλλον αυτών των ανθρώπων δε διαφέρει και πολύ από τη δική μας εργασιακή προοπτική.

Τέλος η έρευνα, μία από τις βασικές λειτουργίες του πανεπιστημίου, μετατρέπεται και αυτή σε πηγή χρηματοδότησης για το πανεπιστήμιο. Υπό το καθεστώς λοιπόν της οικονομικής ασφυξίας αυτή θα δένεται ολοένα και περισσότερο με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου. Ανάγκες οι οποίες σήμερα στον καιρό της κρίσης, φαίνεται όλο και περισσότερο, σε όλο και πιο πολύ κόσμο πόσο εχθρικές είναι προς τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Τα παραδείγματα άλλωστε σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα, ποτέ δεν έλειψαν (βλ. έρευνες για ΝΑΤΟ κλπ). Το συμβούλιο διοίκησης θα είναι υπεύθυνο για το στρατηγικό σχεδιασμό του εκάστοτε ιδρύματος, θα φροντίσει να κλείσει τις καλύτερες και πιο επικερδείς συμφωνίες για το πανεπιστήμιο.

Γνωρίζουμε ήδη ότι ένα μεγάλο κομμάτι των καθηγητών σπεύδει να συμβάλλει στην εφαρμογή του νόμου και στη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης με καθηγητές όπως ο Γιαννακουδάκης (υποψήφιος ΑΠΘ), που δίνουν διαπιστευτήρια στο Υπ. Παιδείας μηνύοντας φοιτητές και διώκοντάς τους ποινικά για την συνδικαλιστική τους δράση (3 συμφοιτητές μας από το τμήμα χημείας). Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η κριτική που ασκούμε στο νέο μοντέλο διοίκησης δεν γίνεται από τη σκοπιά της υπεράσπισης του παλιού. Ο εκβιασμός του Υπουργείου για κόψιμο της χρηματοδότησης έδωσε πάτημα στις πρυτανικές αρχές και στο αντιδραστικό κομμάτι των καθηγητών να ορίσουν πανελλαδικά μέχρι τέλος Οκτώβρη τις εκλογές των συμβουλίων διοίκησης σε σύμπνοια με τις κατευθύνσεις του Υπουργείου για την εφαρμογή του νόμου. Άλλωστε ακόμη και ο ‘’σκληροπυρηνικός’’ Μυλόπουλος, σημερινός πρύτανης ΑΠΘ, που σκίζει τα ρούχα του για το ‘’δημόσιο πανεπιστήμιο’’ και καταριέται την ώρα και τη στιγμή που ‘’οι εταιρίες θα αλώσουν το χώρο της τριτοβάθμιας’’, τελικά μπροστά στην εφαρμογή του νόμου πετάει τη μάσκα της ψευτοενατίωσης, αποκαλύπτοντας ότι αποτέλεσε και αποτελεί τον εγγυητή της εφαρμογής του. Είναι λοιπόν σαφές ότι όποιος, είτε φοιτητής, είτε καθηγητής δηλώνει υποψηφιότητα ή έχει ταχθεί υπέρ των συμβουλίων διοίκησης τάσσεται αμέσως κατά των συμφερόντων όλων των πληττόμενων κομματιών του πανεπιστημίου. Όλοι αυτοί πρέπει να αποτελούν persona non gratta στο πανεπιστήμιο και το σημερινό φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να τους αντιμετωπίζει όπως το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης αντιμετώπιζε τους καθηγητές που συνεργάστηκαν με τη χούντα.

Η επικείμενη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης σε καμία περίπτωση δεν μας βρίσκει απροετοίμαστους, καθώς το φοιτητικό κίνημα ήδη από πέρυσι πήρε θέση μάχης ενάντια στο νέο Νόμο Πλαίσιο αλλά και στη συνολικότερα πολιτική που εφαρμόζεται. Λόγω των αντιστάσεων από πλευράς του φοιτητικού κινήματος και εργαζομένων όσες φορές κι αν προσπάθησαν πανελλαδικά να συγκροτήσουν τα συμβούλια διοίκησης, απέτυχαν.(τρανταχτό παράδειγμα το μπλοκάρισμά τους στο ΑΠΘ για 3 συνεχόμενες φορές). Δε διστάζουν μάλιστα να παραβιάσουν οποιοδήποτε πρόσχημα δημοκρατίας και να απειλήσουν με ηλεκτρονική ψηφοφορία ή και με αυτόματο διορισμό των μελών προκειμένου να διασφαλίσουν τη συγκρότησή τους. Πιάνοντας το νήμα από αυτές τις κινητοποιήσεις το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναβγεί στο προσκήνιο σαν μια πρώτη και διαρκείας μάχη για φέτος μπλοκάροντας τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης. Θα δώσουμε τη μάχη μαζί με τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές, τους συμβασιούχους είτε στην έρευνα είτε στην διδασκαλία, τα μέλη ΔΕΠ που αναγνωρίζουν το δίκιο της νεολαίας και των εργαζόμενων και με τους εργαζόμενους στις εργολαβίες του ΑΠΘ που βρίσκονται ήδη σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Ο κοινός αγώνας όλων των πληττόμενων κομματιών θα πρέπει να θέτει ως στόχο τη συνολική ανατροπή του νόμου και της πολιτικής της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ- ΕΕ- ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Θεσσαλονίκης

Επί Πτυχίο Εξεταστική: Η Κοροϊδία Συνεχίζεται

Την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου, η συνέλευση τμήματος πληροφορικής συνεδρίαζε. Τελευταίο θέμα της ημερήσιας διάταξης, η κατάργηση της εξεταστικής επί πτυχίο. Η απόφαση του τμήματος, αρνητική προς το αίτημα 150 και πάνω φοιτητών που υπόγραψαν για τη μη-καταργηση της επί πτυχίο εξεταστικής. Μας είπαν να ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε και ότι τόσα χρονιά ήμασταν καλομαθημένοι, ότι δωρεάν συγγράμματά και σίτιση δεν υπάρχουν πουθενά, είναι πολυτέλειες και πως δεν οφείλουν να μεριμνούν για όλους τους φοιτητές αλλά μόνο γι αυτούς που πληρούν τον χαρακτηρισμό του “mainstream”. Μάλλον αξίζει να διερωτηθούμε τι ακριβός σημαίνει αυτός ο χαρακτηρισμός.

Αναγνωρίζοντας την συνολικότερη κατάσταση που συνεχώς χειροτερεύει, βλέπουμε αντικειμενικές δυσκολίες να δημιουργούνται για πλατιές μερίδες φοιτητών. Πολλοί αδυνατούν να πληρώσουν ενοίκιο επιστρέφουν στις πόλεις τους και πηγαινοέρχονται τακτικά, ενώ άλλοι δουλεύουν για να στηρίξουν τις σπουδές τους. Η επικείμενες αλλαγές στο υπό διάλυση δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο έρχονται να δυσχεράνουν την κατάσταση, με την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την μείωση των κονδυλίων για τη σίτιση και στέγαση καθώς και τα δίδακτρα στις μεταπτυχιακές, ακόμα και στις προπτυχιακές σπουδές. Γίνεται πλέον προφανές ότι οι πλειοψηφία των φοιτητών, οι “mainstream” φοιτητές, αντιμετωπίζουν δυσκολίες που αντικειμενικά παρατείνουν της διάρκεια φοίτησης τους ενώ η κατάργηση της επί πτυχίο εξεταστικής καθυστερήσει τη δυνατότητα τους να πάρουν πτυχίο. Έτσι προκαλεί απορία για ποιους φοιτητές μιλούσε ο κύριος καθηγητής.

Στην γενική συνέλευση του συλλόγου φοιτητών που καλέστηκε προκειμένου να συζητήσει και να αποφασίσει για το πώς θα δράσει και θα κινηθεί σε απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, αποφασίστηκε να αντισταθούμε και να παλέψουμε απέναντι στην κατάργηση της επί πτυχίο εξεταστικής, καθώς και να συμπαρασταθούμε στον αγώνα που κάνουν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι που είναι απλήρωτοι πάνω από τρεις μήνες με το μέλλον τους να είναι αβέβαιο.

 Σ’ αυτή την κατεύθυνση, συνεχίζουμε συλλογικά, απαντάμε σ’ όλα τα ζητήματα, από μικρότερο που αφορά τη φοιτητική καθημερινότητα μέχρι και στη συνολική ανατροπή της πολιτικής που διαλύει το παρόν και το μέλλον μας. Ενάντια σ’ αυτούς που καταπατούν τα δικαιώματά μας στην παιδεία, την εργασία, τη δημοκρατία. Μαζί με τους εργαζόμενους, που πλήττονται κι αυτοί με το χειρότερο τρόπο, θα απαντήσουμε. Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις, μαζί με τις συνελεύσεις των εργαζομένων.

Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ. Πληροφορικής

Αντί Καλωσορίσματος

Keimeno Protoeton Format 2012

Οι Εκλογές Τελείωσαν, και Τώρα Τι;

Οι πρόσφατες φοιτητικές εκλογές αποτύπωσαν δυο τάσεις. Από τη μία την άνοδο της αριστεράς, πλην της ΠΚΣ η οποία πέφτει σε ψήφους και διατηρείται σε ποσοστό, πληρώνοντας την αποστροφή της απέναντι στις μαζικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, και από την άλλη η μεγάλη πτώση της κάλπης. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ παρουσιάζουν σημαντική άνοδο πανελλαδικά κάτι που αναδεικνύει την επιτυχία των αγώνων που δοθήκαν ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου, ενώ αντίθετα οι μνημονιακές παρατάξttεις του δικομματισμού ΔΑΠ και ΠΑΣΠ έχασαν χιλιάδες ψήφους. Η αύξηση της αποχής σε ένα πρώτο επίπεδο μπορεί να μεταφρασθεί ως μαύρισμα της πολιτικής αυτών των δυο, παρ όλα αυτά δεν θα πρέπει να σταθούμε εκεί και με αυτό ως σημείο εκκίνησης να προβληματιστούμε παραπέρα.

Συγκεκριμένα στη σχολή μας θετικό είναι πως, τόσο η ΠΑΣΠ όσο και η ΔΑΠ έπεσαν σημαντικά σε ψήφους (όπως και πανελλαδικά άλλωστε). Από την άλλη την άνοδο του δικού μας ποσοστού, δεν μπορούμε να τη δούμε ως ιδιαίτερα σημαντική νίκη. Παρ’ όλο που  κατακεραυνώθηκαν οι παρατάξεις των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν καταφέραμε να μεταδώσουμε τη λογική που ενισχύει τη συλλογική μας αυτοπεποίθηση για την επόμενη μέρα, την λογική ενός άλλου δρόμου μακριά από την υποταγή και την κυρίαρχη πολιτική. Αυτός ο άλλος δρόμος απαιτεί αγώνες και πάνω από όλα τη συλλογική ενεργοποίηση όλων όσων πλήττονται. Σε αυτή τη κατεύθυνση εμείς κινούμαστε και θα συνεχίζουμε να δραστηριοποιούμαστε εντός και εκτός σχολής.

Η αδυναμία αυτή γίνεται ακόμα πιο προφανής σε σχολές που κατέβηκαν ψηφοδέλτια “ανεξαρτήτων” παρατάξεων, η αποχή έτεινε να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Η εμφάνιση αυτών των παρατάξεων από το πουθενά (μόνο εκλογικό κατέβασμα) δείχνει σε πρώτο επίπεδο την ανάγκη των φοιτητών να πάρουν θέση και ν’ αντιδράσουν στις δυσμενείς συνθήκες που έχουν περιέλθει τα τελευταία χρόνια εκτός πανεπιστημίου (στην κυρίαρχη κοινωνική πραγματικότητα), αλλά και στις όλο και πιο δυσμενείς συνθήκες μέσα στις σχολές. Eνώ, όμως, καταφανώς απορρίπτουν τις δυνάμεις της ΠΑΣΠ και ΔΑΠ που μάχονται να διατηρηθούν ως συγκροτημένοι πελατειακοί μηχανισμοί στις σχολές, ως μηχανισμοί διαμεσολάβησης και συνδιαλλαγής με το καθηγητικό κατεστημένο και το πανεπιστήμιο της αγοράς, επιλέγουν δυνάμεις που ενώ φέρουν το μανδύα του ανεξάρτητου, όμως τελικά εκφράζουν την ιδία λογική και άμεσα ή έμμεσα εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα λόγω του στρεβλού περιεχομένου ή της έλλειψης του. Η επιλογή της αποχής ή της ανάθεσης στους «ειδήμονες» τόσο στις εκλογές, αλλά και γενικότερα στις διαδικασίες του συλλόγου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκδηλώσει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στην νεολαία αλλά στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης, ενώ ανακουφίζει ΠΑΣΠ και ΔΑΠ αφού δεν τις καταγγέλλει και δεν τις περιθωριοποιεί όπως θα ‘πρεπε. Όπως άλλωστε αποδεικνύει και η πολιτική του κεφαλαίου, κανένα πρόβλημα δεν έχουν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής. Αυτό που τους πονά είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!

Αυτό αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τη σημασία της πολιτικής αντίληψης που βάζει στο κέντρο τις δικές μας ανάγκες και συμφέροντα, ώστε να έχουμε όλοι λόγο για τις ζωές μας και να γίνουμε κομμάτι των αγώνων που δίνονται όλη τη χρονιά. Να ενισχυθεί με την παρουσία και την προσωπικότητα του καθενός ο σύλλογος, ο κόσμος της σχολής να γίνει ενεργό κομμάτι του για να θέσουμε εκ νέου ζητήματα, να στηρίξουμε από κοινού τις δράσεις του και να βαθύνουμε τις ρίζες του. Ακόμα καλούμε άτομα με όρεξη για δράση και νέες ιδέες,  έχοντας τις αρχές της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της αξιοποίησης της γνώσης για τις ανάγκες του λαού και όχι των λίγων ως οδηγό, να συμμετέχουν στις συζητήσεις και κινήσεις του σχήματος, στην κατεύθυνση για την αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης στα πανεπιστήμια και την εργασία με τις αναγκαίες για το σύνολο ριζικές αλλαγές που αυτό συνεπάγεται.

Δεν μπορούμε να επαναπαυτούμε στις εκλογικές καταγραφές, καθώς καλούμαστε να δώσουμε άμεσα αγώνες για το δημόσιο Πανεπιστήμιο αλλά και για την ίδια την εργασία και τη ζωή μας. Μέσα σε αυτό το κλίμα οι φοιτητές θα δώσουν τις εξετάσεις τους την επόμενη περίοδο. Όμως παράλληλα καλούνται να αναδείξουν την ανάγκη εναντίωσης στο υπάρχον σύστημα μέσα από αγώνες, που θα καθορίσουν το μέλλον τους στην αγορά εργασίας, αλλά και την προοπτική τους μέσα στα πανεπιστήμια. Στόχος είναι τώρα να μετουσιώσουμε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα σε μαζικές γενικές συνελεύσεις και σε καθημερινές μάχες στο δρόμο για μια άλλη κοινωνία!

              Δεν Μένουμε στις Εκλογές...

                          Βαδίζουμε ξανά το δρόμο του Αγώνα

Αποτελέσματα Φοιτητικών Εκλογών 2013

Αποτελέσματα Εκλογών Συλλόγου Φοιτητών Πληροφορικής για το 2013

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ                                            29

FORMAT στην πλροφορική-ΕΑΑΚ            23

ΠΚΣ                                                      23

ΠΑΣΠ                                                     1

ΣΣΠ                                                      14

ΛΕΥΚΑ                                                   1

ΑΚΥΡΑ                                                   2

Αποτελέσματα Φοιτητικών Εκλογών 2012

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ            60
FORMAT-EAAK    38
ΠΚΣ                        17
ΠΑΣΠ                      15
ΣΣΠ                         12
ΛΕΥΚΑ                   2
ΑΚΥΡΑ                   4

ανοιχτό κάλεσμα για ψηφοδέλτιο αγώνα

Καταγγελία Ε.Α.Α.Κ. για τα γεγονότα στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Σήμερα Τετάρτη 2/5 είχαν οριστεί οι εκλογές για την ανάδειξη του Συμβουλίου Διοίκησης στα ΤΕΙ. Πτυχή του Νόμου – Διαμαντοπούλου με την οποία ήρθε σε αντιπαράθεση το φοιτητικό κίνημα, μερίδα καθηγητών και εργαζόμενοι του πανεπιστημίου σε όλη την Ελλάδα, αποτρέποντας σε μεγάλο βαθμό ένα από τα πρώτα βήματα εφάρμογής του. Ενός νόμου που ψηφίστηκε στις 24 Αυγούστου από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ πυροδοτώντας κύμα 300 καταλήψεων πανελλαδικά στα πανεπιστήμια. Η σθεναρή αντίσταση του φοιτητικού κινήματος και ο κοινός του αγώνας με εργαζόμενους και κομμάτι του διδακτικού προσωπικού ενάντια στη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας ήταν που ανάγκασε το υπουργείο να επαναδιαπραγματευθεί την τακτική εφαρμογής του νόμου επιδιώκοντας να διαμορφώσει συμμαχίες εντός του πανεπιστημίου.


Αρκετό καιρό μετά από τις τελευταίες αποτυχημένες προσπάθειες κυβέρνησης και υπουργείου για την εφαρμογή του νόμου, η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ΤΕΙ σήμερα δηλώνει παρούσα και εγγυείται την διεξαγωγή των εκλογών για τα Συμβούλια Διοίκησης. 200 τραμπούκοι με ρόπαλα, σιδερολοστούς και πυροσβεστήρες αλώνιζαν στις εγκαταστάσεις του ΤΕΙ και επιτίθονταν σε οποιονδήποτε θα μπορούσε να απειλήσει την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών. Ως πάνοπλος στρατός και με την βοήθεια ασφάλειας και μπράβων διαμόρφωσαν κλίμα τρομοκρατίας, απαγορεύοντας σε συλλογικούς φορείς εργαζομένων και φοιτητών να παρέμβουν στη διαδικασία. Επιτέθηκαν σε 2 φοιτητές που ξεκάθαρα έχουν δηλώσει την εναντίωση τους στο νόμο. Τους απομόνωσαν σε χώρο που η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ΤΕΙ είχε καταλάβει και τους ξυλοκόπησαν. Προπηλάκισαν το πρόεδρο και μέλη του σωματείου εκτάκτων διδασκόντων. Επί της ουσίας στόχευαν να χτυπήσουν το ίδιο το φοιτητικό κίνημα και οποιονδήποτε παλεύει ακόμα, για την ανατροπή του νόμου και υπερασπίζεται τα δικαιώματα της νεολαίας σε εκπαίδευση και εργασία.


Οι τραμπούκοι της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ΤΕΙ δεν παρέκλιναν από τη διακηρυκτική “εναντίωση” τους στη συγκεκριμένη πτυχή του νόμου, αλλά ακολούθησαν πιστά τη σκληρή γραμμή του αρχηγού τους (Σαμαρά) και των συμφερόντων που υπηρετεί. Των συμφερόντων που λυμαίνονται το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, με την καθημερινή διαπλοκή με μεγαλοκαθηγητές, την εμπλοκή σε επιχειρηματικά προγράμματα που εκπονεί το ίδρυμα, αποτελώντας το πιο σάπιο και διεφθαρμένο κομμάτι του φοιτητικού συνδικαλισμού, που δε διστάζουν να θυσιάσουν κάθε δικαίωμα των φοιτητών για ατομικό και κομματικό τους όφελος. Οι προγραμματικές δηλώσεις του Σαμαρά για το προχώρημα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, της εφαρμογής του απονομιμοποιημένου νόμου Διαμαντοπούλου, της κατάργησης του ασύλου και το τσάκισμα του μαχητικού φοιτητικού κινήματος βρήκαν για άλλη μια φορά τον υλοποιητή τους στο πρόσωπο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.


Σε περίοδο που ο αστικός συνασπισμός εξουσίας προσπαθεί να παρουσιάσει, εν όψει εκλογών, ως μονόδρομο την πολιτική που τα δίνει όλα στο κεφάλαιο και στέλνει στον Καιάδα εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις αιώνων, τα εκβιαστικά διλήμματα των από πάνω, πάνε χέρι χέρι με τη διά ροπάλου εφαρμογή νόμων. Καλούμε κάθε φοιτητή να μη δείχνει καμία ανοχή σε τέτοιες λογικές και πρακτικές, να απομονώσει και να καταδικάσει τις κομματικές νεολαίες, που δρουν ως σύγχρονες πολιτοφυλακές του μνημονίου και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που υποθηκεύουν το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς. Η νεολαία δεν τρομοκρατείτε! Με μαζικούς συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες θα περάσει πάνω από αυτούς και την πολιτική τους.

ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ…


ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Ε.Α.Α.Κ. Θεσσαλονίκης