ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΜΠΤΗ 3/12

Ανακοίνωση για κινητοποιήσεις για Δεκέμβρη

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκέμβρη 2008, από ειδικό φρουρό της αστυνομίας. Η «επέτειος του ξεσηκωμού της νεολαίας απέναντι αποκλειστικά στη δολοφονία του μαθητή» όπως πολλοί  θέλουν να παρουσιάζουν, δεν μπορεί να στρεβλωθεί έτσι εύκολα, ειδικά αν αναλογιστούμε τι διαδέχτηκε την περσινή δολοφονία: η κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε, εκτυλίχτηκε ξεπερνώντας κάθε όριο συμμετοχής, με τη νεολαία να αποτελεί το πιο πλειοψηφικό κομμάτι ανάμεσα στις πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες που ξεσηκώθηκαν.

Το τεράστιο κύμα οργής που χαρακτήριζε την περσινή εξέγερση Δεκέμβρη, δεν εμφανίστηκε ως διά μαγείας: συσσωρευόταν μέρα με τη μέρα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μέσα στους κόλπους της νεολαίας αλλά και συνολικά της ελληνικής κοινωνίας. Και η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η νεολαία στη χώρα μας βιώνει ένα καθεστώς στραγγαλισμού των δικαιωμάτων, προσδοκιών και κατακτήσεών της. Διανύει μια περίοδο όπου οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προσπαθούν να τη στοχοποιήσουν σαν τον πιο αδύναμο κρίκο για τη συνολική προώθηση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης αλλά και σαν την κατηγορία που θα κληθεί τα επόμενα χρόνια να φορτωθεί στην πλάτη της τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Η περίφημη «γενιά των 700 ευρώ», είναι μια γενιά με αναβαθμισμένες επαγγελματικές και μορφωτικές δεξιότητες, είναι η πρώτη γενιά που θα κληθεί να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Αυτό που συντέλεσε στο να βγει η νεολαία ξανά με έναν βίαιο τρόπο στο προσκήνιο είναι η αδυναμία ενσωμάτωσης και το χτύπημα των προσδοκιών της νεολαίας και η αδυναμία προβολής ενός θετικού προτάγματος τόσο για την ίδια όσο και για ολόκληρη την κοινωνία, κάτι που δε μπορεί ούτε ο νέος διαχειριστής να κάνει καθώς η πολιτική που ακολουθεί κινείται στην ίδια κατεύθυνση.

O Δεκέμβρης δεν αποτέλεσε ένα ξέσπασμα που ήρθε από το πουθενά και δεν ήταν σίγουρα η μοναδική αντιπαράθεση που έδωσε η νεολαία και το σύνολο της κοινωνίας απέναντι σε αυτήν τη αντιδραστική αντιλαϊκή πολιτική, αλλά συνδέεται άρρηκτα με όλες τις προηγούμενες κοινωνικές διεργασίες. Οι νικηφόρες κινητοποιήσεις δασκάλων και γιατρών, τα άνευ προηγουμένου φοιτητικά κινήματα, οι απεργίες στους χώρους εργασίας, οι αγώνες των μεταναστών και άλλων κοινωνικών ομάδων ήταν εμπόδια στις προσπάθειες των κυβερνήσεων, εμπόδια που μπορούσαν να παραμεριστούν μόνο με την πιο άγρια καταστολή από μεριάς αστυνομικών δυνάμεων, που ξεκινούσε από τα χημικά και τους άγριους ξυλοδαρμούς σε πορείες, συνεχιζόταν με τις σωρείες συλλήψεων χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία και όπλιζε τελικά τα χέρια αστυνομικών, προστατών της «τάξης και ασφάλειας» για να πυροβολούν 15χρονους μαθητές.

Ο φετινός Δεκέμβρης δεν  πρέπει να είναι ούτε ένα μνημόσυνο ούτε ένα καχέκτυπο του περσινού. Οι κινητοποιήσεις στις 6,7 Δεκέμβρη θα είναι ένας κόμβος συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα απέναντι στη συνολική επίθεση που δέχονται όλα τα λαϊκά κομμάτια και κυρίαρχα η ιδία η νεολαία. Η μόνη αντιπολίτευση απέναντι σε όλη αυτή τη πολιτική είναι οι συλλογικοί αγώνες και τα κοινωνικά κινήματα που πραγματικά μπορούν να πετύχουν νίκες και να δώσουν μια ελπιδοφόρα προοπτική απέναντι στη πολιτική που επιτίθεται στις ανάγκες και στα δικαιώματα μας.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ 4/12 ΣΤΙΣ 14.00 ΣΤΗΝ Α21

ΠΑΛΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 13.30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΑ 7/12 ΣΤΙΣ 11.00 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ